Tekst achterflap

Laura Coppens, een vrouw van 35 jaar en vroeger werkzaam bij defensie en de politie, is eigenaar van een detectivebureautje dat zij samen runt met Max, een slimme jongen die alles weet over computers en hedendaagse communicatie. Als de gegevens van voormalige collaborateurs uit de Tweede Wereldoorlog worden vrijgegeven, ontdekt Laura dat haar foute opa enige schilderijen in bezit had die momenteel onvindbaar zijn; het gaat om werken van Van Gogh en van Gauguin. Laura is niet de enige die op zoek gaat naar de schilderijen, een nicht en neef hebben tevens belangstelling, maar wat dreigender aan doet, ook topcrimineel Stein Boukes neemt initiatief en ontvoert Laura met de poging haar te dwingen met hem samen te werken. Er volgt een aanslag op haar neef (minister van Defensie) en Laura kan er niet omheen gegevens uit te wisselen met Wiebe Alkema, inspecteur van politie, waarmee zij in het verleden een relatie heeft gehad. Max ontdekt dat de schilderijen waarschijnlijk zijn meegenomen door een Limburger die tijdens de oorlog bij verhuisbedrijf Puls werkte. Vanaf dat moment raakt de jacht op de schilderijen in een stroomversnelling en eindigt met veel geweld in Zuid-Limburg, waarbij een club van pseudo Bokkenrijders een belangrijke rol speelt. Ondanks dat Laura een belangrijke rol heeft gespeeld bij de opsporing, wint noch verliest zij. Wel rekent zij definitief af met Boukes die haar tijdens de hele opsporing goed dwars heeft gezeten. Door een open einde van het verhaal mag de lezer zelf bepalen of Laura de relatie met Wiebe opnieuw aangaat of hem voorgoed verlaat. Anthonie van de Wardt (1939) is een auteur die de lezer bij zijn kladden pakt en met korte duidelijke zinnen het verhaal in trekt. Hij weet een glimlach te ontlokken maar schuwt ook de ‘diepte’ niet. Dat levert verhalen op met ‘witte wolkjes’ die plotseling kunnen veranderen in een hevig onweer. Vooral zijn verhalenbundel Lover’s lane is daar een toonbeeld van.

Details