Tekst achterflap

In het witte landschap, schuilt een donker geheim. Er wordt een kap over haar hoofd getrokken, voordat ze er erg in heeft, wordt ze bruut het busje in geduwd. Duizelig spartelt ze tegen. Ze probeert zich te verzetten door in het wilde weg om zich heen te slaan en te schoppen. Gillen heeft geen zin er is niemand in de buurt die haar kan horen. ‘We hebben wapens,’ zegt een hese mannenstem in het Engels. ‘Verzet je niet.’ Ze komt overeind. Hardhandig wordt ze teruggeduwd en op haar buik gedraaid. Een flinke trap in haar zij doet Maja naar adem happen. Het detentiecentrum heeft mij goed gedaan, ik kwam daar volledig tot rust. Ik had zelfs plannen om een boek te gaan schrijven over mijn belevenissen als marinier en de weg ernaartoe. Nu gooit Bas roet in het eten. Hij heeft beslissingen voor mij genomen zonder dat ik daarvan op de hoogte was. Ik voel hoofdpijn opkomen. Met mijn vingertoppen masseer ik mijn slapen. Een adembenemend spannend laatste deel. Mirjam Everhard is woonachtig in de Zaanstad, naast haar werk als auteur, bestudeert ze al jaren het zenboeddhisme.

Details